Duurzaamheid in de genen (5)
Einde van het Piramidespel
Als je zoals ik, de arrogantie hebt om je als bioloog met de economie te bemoeien, moet je van die kant niet al te veel applaus verwachten. Dat wordt nog erger als je dan ook nog beweert dat de aan groei verslaafde wereldeconomie één groot piramidespel is. Dat is vloeken in de kerk, want het geloof in groei is heilig. Lees verder »
Duurzaamheid in de genen (4)
De hyperconsumptie van een simultaanspeler
De wereld is in korte tijd ongeveer een miljoen keer zo klein geworden. Niet in absolute maten natuurlijk maar in relatieve zin ten opzichte van menselijke activiteit. De oorzaak is groei. De wereldbevolking groeide gedurende 7500 jaar met een factor 4000. Eerst langzaam met slechts 0.06% per jaar. Daarna steeds sneller met 0,6 % gedurende 400 jaar en 1,3 % in de laatste eeuw. Lees verder »
Duurzaamheid in de genen? (3)
Op hol geslagen competitie
Toen ik nog volop voor het adviesbureau in de weer was, schreef ik als ervaren senior de ene na de andere offerte. Het maken van een EU tenderdocument is teamwork en een vak apart. Er gaat veel tijd inzitten en kosten die je niet kunt verhalen. Lees verder »
Duurzaamheid in de genen (2)
Oeroude samenwerking
Terwijl ik eetrijpe mango’s uit Brazilië tot hapklare brokjes snij, vliegen mijn gedachten alle kanten op. De Noorse gasten die straks aan tafel schuiven verdienen een bijzondere culinaire traktatie. Sinds ik thuis ben, is de keuken mijn domein. Vaak vlug, vlug, vlug omdat de overige familieleden meestal geen tijd hebben, maar soms leef ik me uit. Lees verder »