Je winkelwagen is momenteel leeg!
De biologische wortels en evolutie van het menselijk gedrag
Hoewel ik dacht dat de politieke tegenstelling tussen Rechts en Links achterhaald was, wijst alles erop dat een vergelijkbare polarisatie zich sterker dan ooit toespitst. De oude tegenstelling werkgever en werknemer heeft plaats gemaakt voor neoconservatief liberalisme tegenover links progressief duurzaamheidsdenken. Eenvoudiger gezegd de Tea Party tegenover GroenLinks.De neoconservatieven zijn tegen elke vorm van overheidsbemoeienis, tegen belastingen, tegen ziekteverzekering, tegen migranten, tegen Islam, pro Israël, tegen verdere eenwording van Europa, tegen windmolens en zonne-energie en voor maximale vrijheid voor de industriële groei met fossiele energie en kernenergie.
De progressieve groene beweging is voor grotere eenwording in Europa, komt op voor zwakkeren in de samenleving, is voorstander van duurzame energie en biologische landbouw, voor integratie van Godsdiensten en migranten uit andere culturen en bepleit een nieuwe economie die ook zonder materiële groei en hyperconsumptie gepaard gaat. Dat betekent ook decentralisatie en kleinschaligheid. Verder is hun houding tegenover Israël kritisch met daarentegen ruim begrip voor de Palestijnse zaak.
Het is niet mogelijk alle ideologische tegenstellingen in één adem op te noemen, maar het globale beeld zal duidelijk zijn. Behalve de ideologie zijn er ook verschillen in stijl en organisatie.
De neoconservatieve beweging sympathiseert via een indirecte route met de industriële grootmachten. Dat verloopt langs een vrij sterk georganiseerd patroon. Neoconservatieve denktanks onder tal van namen laten zich met vele miljoenen goed betalen door donaties uit het bedrijfsleven. Vanuit die denktanks worden schrijvers geleverd voor tijdschriften en blogs. De opinies daarin kenmerken zich door ongenuanceerdheid en haat tegenover de zogenaamde Linkse elite. Verder kenmerkt de stijl zich door gebrek aan empathie en onverschilligheid tegenover alles wat zwak en zielig is en haat tegenover de Islam. Ten aanzien van de klimaatproblematiek trekt men vrijwel alles in twijfel. De wetenschappelijke consensus over broeikasgassen wordt zelfs als een corrupte samenzwering in diskrediet gebracht. Tegelijkertijd wordt kernenergie de hemel in geprezen en worden wind- en zonne-energie belachelijk gemaakt.
De woordkeus en stijl creëren een bepaald gevoel bij de toehoorder waardoor een objectieve beoordeling van de argumenten niet meer mogelijk is. Deze stijl “Framing” of “Fact free politics” genoemd is zeer sterk ontwikkeld en is zeer populair bij de semi-intellectuele aanhang. Het woord elite in combinatie met links is een typisch voorbeeld van framing, Hoewel elites historisch gezien meestal rechts zijn, wordt hier de combinatie met links gemaakt omdat het woord elite altijd negatieve gevoelens oproept. Een vergelijkbare uitdrukking is Linkse hobbys om te suggereren dat het een amateuristisch gepruts is.
In een uitgebreid essay van Jan Paul van Soest voor de Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur ( Klompen in de machinerie www.Gemeynt.nl, oktober 2011) is deze situatie goed beschreven. De neo-conservative beweging bloeit in de VS en met name onder invloed van de Republikeinen en de ultra rechtse Tea Party. In Nederland wordt deze beweging vertegenwoordigd door de PVV met Geert Wilders en zijn discipelen Martin Bosman, Richard de Mos en Hero Brinkman. In hun kielzog wordt de mening vooral verkondigd in blogs als www.dagelijksestandaard.nl en GeenStijl.nl dat eigendom is van De Telegraaf. Uit tal van meningen en stijlen blijkt de enorme invloed vanuit de VS. Hoewel de naam anders suggereert is de stijl van Geen Stijl bot, shockerend, confronterend, grof en weinig beschaafd. De dagelijkse standaard is vooral een imitatie van The Weekly Standard van de omstreden mediamagnaat Rupert Murdoch. Deze multimiljonair die als eigenaar van een conglomeraat van media grote invloed heeft op de publieke opinie in Australië, de VS en het VK werd in 2011 ontmaskerd wegens afluisterschandalen en is met de krant News of the World gestopt.
Joshua Livestro, Michael van der Galen en Rob Goossens en Hans Labohm zijn de belangrijkste mannen bij de dagelijkse standaard. Zij opereren op veilige afstand vanuit het buitenland en laten zich inspireren door de vele kranten en TV zenders van Murdoch. Verder worden de discussies gevoerd door een vaste serie schrijvers met fake namen. De blog sites worden door miljoenen mensen en vooral jongeren gevolgd.
De links/groene progressieve duurzaamheidsbeweging is niet alleen ideologisch maar ook organisatorisch volledig tegengesteld. De steun vanuit het bedrijfsleven ontbreekt vrijwel geheel en de organisatie is zwak en onderling verdeeld. De VARA en de VPRO bieden de linkse en progressieve stemmen een podium en verder zijn de dagbladen Trouw, NRC handelsblad en De Volkskrant min of meer spreekbuis.
De stijl is echter niet ongenuanceerd confronterend, maar intellectueel en de auteurs houden zich aan journalistieke regels van check en dubbel check, hoor en wederhoor en bronverantwoording. Deze media worden nauwelijks door de jongere generatie gevolgd.
De aanhang van de beweging bestaat voor een deel uit intellectuele kringen en voor een ander deel uit de bottom up beweging. Dit is een rijk spectrum van vrij machteloze groepen die een alternatieve leefwijze propageren. Daaronder valt de Transition Town beweging, de groep dierenactivisten, de vegetariërs, de Occupy beweging en nog veel meer idealisten met weinig pragmatisme en ook weinig slagkracht.
Volgens Jan Paul van Soest wordt de krachtverhouding niet zo zeer bepaald door de argumenten en de feiten maar door de stijl en dus door de onderbuikgevoelens. Door de framing methode wint ultra rechts steeds meer aanhangers. Hij vergelijkt de klimaatsceptici met saboteurs van de transitiebeweging. Verder is duidelijk dat hier een volkomen asymmetrisch conflict gaande is tussen de grote gevestigde belangen en de vernieuwing die ten koste van die belangen lijkt te gaan. Ook is het een tegenstelling tussen korte termijn belang en behoefte aan zekerheden en de lange termijn visies die gepaard gaan met veel onzekerheid.
Het bestrijden van het neo-conservatisme met een eigen soort progressieve framing, lijkt me weinig hoopvol. Ook het ontmaskeren van de saboteurs zoals recent met Murdoch is gebeurd, en zoals regelmatig met PVVers en Nederlandse klimaatsceptici gebeurt, lijkt niet zo veel te helpen. De beste methode is toch de Judo filosofie. Grote sterke tegenstanders kun je het beste door het gebruik van hun eigen kracht ten val brengen. De grote industriële partijen graven hun eigen graf door duurzaamheid tegen te houden. Ze zien het als een kostenpost waarvoor nu even geen geld is en willen niet meer kosten maken of moeten maken dan hun concurrenten. Door deze verlammende houding missen ze tevens de kans om als eerste de nieuwe markt te veroveren en lopen ze juist het risico niet te zullen overleven.
Het is een scenario dat in “De Meerziekte par. 7.1” als De ramkoers wordt beschreven. Eerlijk gezegd heb ik het idee dat die ramkoers, die gepaard gaat met een enorme economische crisis al is ingezet.